Η ΠΟΛΗ ΜΑΣ

Η ΠΟΛΗ ΜΑΣ

(Από τον Αλέξανδρο Καραδήμο Δ1)

Η Λάρισα είναι πόλη της Θεσσαλίας και πρωτεύουσα του νομού Λάρισας. Η πόλη διαρρέεται από τον Πηνειό ποταμό.Είναι χτισμένη στις όχθες του Πηνειού και βρίσκεται στο κέντρο της θεσσαλικής πεδιάδας. Τα βουνά που περικλείουν την πόλη είναι τα όρη: Όσσα,Μαυροβούνι, Όλυμπος,Μελούνα και Τίτανος.Το κλίμα της είναι ηπειρωτικό. Η πόλη κατοικείται κατά την Παλαιολιθική περίοδο. Την κατέλαβαν  οι Ρωμαίοι και οι Τούρκοι. Έχει τα εξής αξιοθέατα:

Το αρχαίο θέατρο Λάρισας

Το Β΄(μικρό )αρχαίο θέατρο Λάρισας

Το φρούριο

Το μνημείο του Ιπποκράτη

Το ιστορικό κέντρο Λάρισας

Το λόφο του Φρουρίου

Τον Άγιο Αχίλλειο

Τον Μύλο του Παπά

Την Αβερώφειο Γεωργική Σχολή

Τη  Δημοτική Πινακοθήκη

Το Αρχαιολογικό Μουσείο

Ιερός Μητροπολιτικός Ναός Αγίου Αχιλλείου Λαρίσης

(Aπό την Μπέλλου Ευμορφία)

Ο βυζαντινός ναός του αγίου Αχιλλείου βρισκόταν στο λόφο της αρχαίας ακρόπολης, μεταξύ του μπεζεστενίου και της οδού Μητρ. Αρσενίου, όπου ανακαλύφθηκε μεγάλο τμήμα του. Στο ναό βρέθηκε υπόγειος καμαρωτός τάφος, ο οποίος υπάρχει περίπτωση να ταυτίζεται με τον τάφο του Αγίου Αχιλλείου. Η κεντρική θέση του ναού στο κέντρο της πόλης προδιέγραψε και τη μοίρα του. στα τέλη του 15ου αιώνα , μετά την ανέγερση του γειτονικού μπεζεστενίου και τη μετατροπή της περιοχής σε εμπορικό κέντρο της νέας μουσουλμανικής πόλης ο ναός κατεδαφίστηκε και μεταφέρθηκε στη βορειοδυτική άκρη της ακρόπολης, στη θέση της μικρής πλατείας Αγ. Αχιλλείου, στα βόρεια του ομώνυμου σημερινού ναού. Τη θέση αυτή θα διατηρήσει ο ναός καθ' όλη τη διάρκεια της Τουρκοκρατίας.

              Μια πυρκαγιά που ξεσπά στον Τρανό μαχαλά στα 1737, απειλεί άμεσα και τον ίδιο το ναό, καταστρέφοντας μάλιστα ένα χώρο του, όπου φυλάσσονταν ιερά σκεύη και η κάρα ενός αγίου, ενώ στις 12 Ιουνίου 1769, ο ναός του Αγίου Αχιλλείου πυρπολείται και κατόπιν κατεδαφίζεται από το φανατισμένο μουσουλμανικό όχλο της πόλης. Μετά την καταστροφή του ναού δεν υπήρχε στην πόλη κανένας ναός και οι χριστιανοί κάτοικοί της αναγκάζονταν να μεταβαίνουν για εκκλησιασμό στα γειτονικά χωριά.

Στο λόφο της ακρόπολης διακρίνεται ο μεγάλος τρίκλιτος ναός του Αγίου Αχιλλείου του 1794 και σε επαφή με το βόρειο τοίχο του το διώροφο μητροπολιτικό μέγαρο.  Δεξιά προβάλλουν η γέφυρα του Πηνειού και το τζαμί του Hasan Bey.

             Ο νέος ναός του Αγίου Αχιλλείου ανοικοδομήθηκε το 1794, στη θέση του πυρπολημένου παλιού ναού, λαμπρότερος όμως και μεγαλοπρεπέστερος του τελευταίου, σε ρυθμό τρίκλιτης βασιλικής. Το τέμπλο του ναού ήταν ξυλόγλυπτο, παραδοσιακής τεχνοτροπίας, και οι δεσποτικές εικόνες του ρωσικής τέχνης των αρχών του 19ου αιώνα. το ναό και τη γειτονική μητροπολιτική κατοικία περιέβαλε ένας αυλόγυρος , ο οποίος φρασσόταν με ψηλό περίβολο, για προστασία και προφύλαξη από ενδεχόμενη τουρκική επίθεση. Ο ναός απετέλεσε καθ' όλη τη διάρκεια της Τουρκοκρατίας το κέντρο της ενορίας του Τρανού μαχαλά.

Μέσα στη δίνη των πολεμικών συγκρούσεων που προκάλεσε η ελληνική επανάσταση του 1821, ο ναός μετατράπηκε σε οπλοστάσιο και πυριτιδαποθήκη. Μετά όμως από δωροδοκίες του μουλλά και ορισμένων μπέηδων της πόλης, ο ναός αποδίδεται εκ νέου στους χριστιανούς στις 22 Ιουνίου 1827.

Η περιοχή του Αγίου Αχιλλείου άρχισε να ευπρεπίζεται μετά τα μέσα του 19ου αιώνα. Μετά το τέλος του Κριμαϊκού πολέμου ( 1856 ), και μέσα στα πλαίσια των μεταρρυθμίσεων της περιόδου αυτής, δόθηκε η άδεια της επίσημης κατάδυσης του Τιμίου Σταυρού κατά την ημέρα των Θεοφανείων από τη γέφυρα του Πηνειού, με την παράλληλη διοργάνωση μεγαλοπρεπούς τελετής και τη συμμετοχή των εκκλησιαστικών και πολιτικών αρχών. Μέσα στο πρόγραμμα εξωραϊσμού του ναού, κάποια παλιά προσκτίσματα κατεδαφίζονται, για να είναι εμφανής αυτός από μακριά, ενώ κατασκευάζεται μια μεγάλη κλιμακωτή οδός, η οποία αρχίζει από το προαύλιο του ναού και, ελισσόμενη ανάμεσα στις οικίες του Τρανού μαχαλά, καταλήγει στη δεξιά όχθη και τη γέφυρα του Πηνειού.

            Ο ναός του 1794 κατεδαφίστηκε στις αρχές του 20ου αιώνα και στη θέση του ανοικοδομήθηκε νέος, μεγαλοπρεπέστερος ναός σε νεοκλασσικό σχέδιο. Ο νέος ναός καταστράφηκε από το φοβερό σεισμό του 1941.Τη θέση του , στον ίδιο χώρο πήρε ο σημερινός μητροπολιτικός ναός της Λάρισας.

ΤΟ ΑΡΧΑΙΟ ΘΕΑΤΡΟ ΛΑΡΙΣΑΣ

(Από την Ελευθερία Μπέλτσιου Δ1)

Το αρχαίο θέατρο της Λάρισας είναι χτισμένο στον λόφο του Φρουρίου τον 3ο αιώνα π.Χ. Λέγεται ότι στο μέρος αυτό ήταν η ακρόπολη της πόλης.Εκεί γίνονταν θεατρικές παραστάσεις και συνελεύσεις. Είναι από τα μεγαλύτερα αρχαία θέατρα.Στη Ρωμαϊκή περίοδο έγινε αρένα και οι θεατρικές παραστάσεις άρχισαν να γίνονται στο Β΄αρχαίο θέατρο της Λάρισας. Το ανακάλυψαν τη δεκαετία του 1990 και άρχισαν τις ανασκαφές. Είναι χτισμένο σχεδόν όλο από μάρμαρο. Όταν ολοκληρωθεί νομίζω ότι θα είναι το στολίδι της πόλης μας...

ΤΟ Β΄ (ΜΙΚΡΟ ) ΑΡΧΑΙΟ ΘΕΑΤΡΟ ΛΑΡΙΣΑΣ

(Από τον Βασίλη Καψάλη Δ1)

Το Β΄αρχαίο θέατρο της Λάρισας είναι χτισμένο στις νοτιοδυτικές υπώρειες του λόφου Πευκάκια. Δεν είναι βέβαιο, αν ο λόφος αυτός ήταν ξέχωρος ή αποτελούσε συνέχεια του λόφου του Φρουρίου. Γνωρίζουμε ότι ο χώρος κατοικήθηκε ήδη από την Πρώιμη Εποχή του Χαλκού (3η χιλιετία π.Χ.). Από την εύρεση μιας ενεπίγραφης στήλης αφιερωμένης στη Δήμητρα εικάζεται ότι εδώ κατά την κλασική αρχαιότητα, εκτός από το θέατρο , υπήρχε και θεσμοφόριο, δηλαδή ναός αφιερωμένος στις δυο αυτές θεότητες. Στα Βυζαντινά χρόνια φαίνεται ότι στην ίδια θέση κτίστηκε ο ναός της Αγίας Σοφίας ή κατά άλλους, της Αγίας Παρασκευής.

Με βάση τα ανασκαφικά δεδομένα, η κατασκευή του Β΄αρχαίου θεάτρου ανάγεται στο δεύτερο μισό του 1ου αιώνα π.Χ. Έχει διατυπωθεί η άποψη  ότι η κατασκευή του συνδέεται με τη γιορτή των Ελευθέριων κατά τη διάρκεια της οποίας, παράλληλα με τη διεξαγωγή αθλητικών και ιππικών αγώνων, δίνονταν θεατρικές και μουσικές παραστάσεις και γίνονταν απαγγελίες ποιητικών έργων.

ΠΑΝΩ

ΤΟ ΠΟΤΑΜΙ ΜΑΣ ...Ο ΠΗΝΕΙΟΣ

(Από την Κωνσταντίνα Δ1)

Ο Πηνειός είναι το τρίτο σε σειρά μεγαλύτερο ποτάμι της Ελλάδας (μετά τον Αλιάκμονα και τον Αχελώο) και έχει μήκος 205 χλμ. Οι πηγές του βρίσκονται στην Πίνδο και διασχίζει σχεδόν ολόκληρη τη Θεσσαλία. Το μεγαλύτερο κομμάτι του βρίσκεται στη Λάρισα και δημιουργεί την υπέροχη κοιλάδα των Τεμπών. Χύνεται (εκβάλλει) από το Στόμιο στο Αιγαίο Πέλαγος. Είναι ο ποταμός από τον οποίο υδρεύεται η Λάρισα (όχι εξ ολοκλήρου) και επίσης υδρεύεται όλος ο κάμπος της Θεσσαλίας.

Η ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΠΛΑΤΕΙΑ

(Από τη Σμαράγδα Αγραφιώτη Δ1)

(Η ιστορική κεντρική πλατεία της Λάρισας περιβάλλεται από τις οδούς Παπαναστασίου, Κύπρου, Μ. Αλεξάνδρου και τον πεζόδρομο Κούμα. Στην πλατεία βρίσκεται το δικαστικό μέγαρο Λάρισας. Μπροστά από αυτό βρίσκεται το συντριβάνι που λέγεται Γλυπτός Ποταμός. Προτομές σημαντικών Ελλήνων κοσμούν διάφορες γωνιές της πλατείας. Απέναντι από την πλατεία βρίσκεται το επιβλητικό κτίριο της Στρατιωτικής Λέσχης Αξιωματικών...

Η ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΠΙΝΑΚΟΘΗΚΗ

(Από την Ελισσάβετ Καράβα Δ1)

ΙΣΤΟΡΙΚΟ

Το 1981 ο γιατρός- συλλέκτης Γ.Ι.Κατσίγρας χαρίζει στο Δήμο της Λάρισας την αξιολογότατη συλλογή του των Έργων Τέχνης. Μετά το θάνατό του, η δωρεά στη Δημοτική Πινακοθήκη συμπληρώνεται με 1.170 βιβλία εικαστικού περιεχομένου, καθώς και τα ανεκτίμητης αξίας έπιπλα του γραφείου του Ερρίκου Σλήμαν, που αγόρασε ο συλλέκτης το 1995. Παράλληλα, χαρίζονται στον ιατρικό σύλλογο Λάρισας η ιατρική του βιβλιοθήκη και στο Δήμο Λάρισας 4.500 λογοτεχνικά βιβλία. Το νέο κτίριο της Δημοτικής Πινακοθήκης που εγκαινιάστηκε το 2003 στη συνοικία Νεάπολη της Λάρισας, εκτίθεται μέρος της συλλογής Γουναρόπουλου, Αστεριάδη, Βασιλείου, Ψυχοπαίδη, Μπουζιάνη, Σικελιώτη, Τάσσου και άλλων σημαντικών  καθώς και τα έπιπλα του Ερρίκου Σλήμαν. Μέσω της αισθητικής απόλαυσης, παρέρχεται στον επισκέπτη η δυνατότητα να παρακολουθήσει την πορεία της Νεοελληνικής Τέχνης, την εξέλιξη των τάσεων και των τεχνοτροπιών, παράλληλα με τις επιδράσεις που δέχτηκε από διάφορες σχολές και ευρωπαϊκά ρεύματα μέσα σε συγκεκριμένα ιστορικά και κοινωνικά συμφραζόμενα...

Η Δημοτική Πινακοθήκη Λάρισας - Μουσείο Γ.Ι. Κατσίγρα από τον πρώτο χρόνο της ίδρυσής της, το 1983  ως σήμερα, ενταγμένη στον κοινωνικό ιστό της πόλης, έχει συμβάλει πολύπλευρα στην εδραίωση των εικαστικών τεχνών στη Λάρισα, την ευρύτερη περιφέρεια της Θεσσαλίας και πανελλαδικά.

Από τον Νοέμβριο του 2003, λειτουργεί στο νέο ιδιόκτητο κτίριο όπου εκτίθεται μέρος της συλλογής του Γ.Ι.Κατσίγρα-150 έργα του19ου και 20ου αιώνα-, καθώς και τα έπιπλα του Ερρίκου Σλήμαν.

 Στους μεγάλους εκθεσιακούς χώρους της, διοργανώνονται σημαντικές ατομικές και ομαδικές εκθέσεις, καθώς και άλλες σε συνεργασία με Πινακοθήκες , Μουσεία, φορείς(Τέχνη και Κινηματογράφος στη ρωσική πρωτοπορία-συνεργασία με Κρατικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, Γ. Ιακωβίδης-συνεργασία με Εθνική Πινακοθήκη,Κ.Πανιάρας-Τοπία και Ουτοπία-,Γ.Λαζόγκας-η τιμωρία των σειρήνων-).

Στο αίθριο του 1ου ορόφου διοργανώνονται εκθέσεις ζωγραφικής, γλυπτικής, χαρακτικής(Β.Δημητρέας,Γ.Μήλιος, Mail Art, Α.Κομνηνού).

Δημιουργήθηκαν κείμενα που περιγράφουν 150 από τα έργα της Μόνιμης Συλλογής και με τη σημαντική βοήθεια της σχολής Τυφλών Θεσσαλονίκης οι περιγραφές αυτές αποτυπώθηκαν στη γλώσσα Braille. Ανά τακτά διαστήματα θα αναρτώνται σε 25 έργα, οι περιγραφές τους σε κείμενα Braille. Ta πρώτα 25 ήδη έχουν τοποθετηθεί στους εκθεσιακούς χώρους της Μόνιμης Συλλογής.

ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΩΔΕΙΟ

(Από τον Θανάση Καρανίκα Δ1)

Το Δημοτικό Ωδείο Λάρισας δημιουργήθηκε το 1930 με πρωτοβουλία της Ιουλίας Σάπκα.

Αργότερα φιλοξενήθηκε από το τέμενος που στέγαζε το αρχαιολογικό μουσείο ως και το 1953.

Μετά στεγάστηκε σε νέο κτίριο.

Από το 1989 ξεκίνησε η κατασκευή του νέου κτιρίου όπου και στεγάζεται εως σήμερα.

Διαθέτει 34 αίθουσες διδασκαλίας οργάνων, 2 αίθουσες συναυλιών, αίθουσα δοκιμών, 3 πιάνα, ηλεκτρονική και φυσική βιβλιοθήκη, εξοπλισμό ηχογραφήσεων.

ΣΤΟΧΟΙ ΤΟΥ ΩΔΕΙΟΥ:

• Προσφορά μουσικής εκπαίδευσης στους νέους.
• Ολοκληρωμένη επαγγελματική εκπαίδευση σε όσους το επιλέξουν.
• Συναυλίες πειστικές και  ελκυστικές που θα φέρουν τον κόσμο πιο κοντά στην καλή μουσική...

ΤΟ ΠΑΡΚΟ ΤΟΥ ΑΛΚΑΖΑΡ

(Από τον Στέλιο Ζαχόπουλο Δ1)

Το πάρκο του Αλκαζάρ είναι ένα κόσμημα της πόλης της Λάρισας ακριβώς κάτω από την εκκλησίατου Αγίου Αχιλλείου για περισσότερα από 100 χρόνια.Βρίσκεται παράλληλα με τον ποταμό Πηνειό και είναι ένας πραγματικός πνεύμονας πρασίνου για τους κατοίκους της.

Από το 1887 μέχρι το 1937 πραγματοποιούνταν εκεί οι ιππικοί αγώνες της Λάρισας. Αργότερα δημιουργήθηκε ζωολογικός κήπος με αρκετά είδη ζώων και παράλληλα φιλοξενούσε και το γνωστό παζάρι του Σεπτεμβρίου που είναι το μεγαλύτερο σε ολόκληρη την Ελλάδα. Το 1997 το Αλκαζάρ απέκτησε νέα όψη λόγω ανακατασκευής του και πλέον καταργήθηκε η ύπαρξη του ζωολογικού πάρκου καθώς και ο χώρος εκδήλωσης του παζαριού μεταφέρθηκε σε άλλη περιοχή.

Στην είσοδο του πάρκου θα συναντήσετε μια σειρά από συντριβάνια και καθώς προχωράτε θα δείτε χώρο αναψυκτηρίου για να καθίσετε και να απολαύσετε έναν καφέ, έχοντας από δίπλα σας και μια μεγάλη παιδική χαρά για να παίξουνε τα παιδιά σας κι όλα αυτά κάτω από τον ίσκιο των πανύψηλων δέντρων. Ενδότερα θα βρείτε ένα μνημείο που ουσιαστικά είναι ένα γλυπτό που αναπαριστά ένα φτερό αεροπλάνου, στεκούμενου όρθιο...Η  ιστορία αυτού του μνημείου προέρχεται από ένα αεροπορικό ατύχημα πολεμικού αεροσκάφους όταν είχε πέσει σε στάση λεωφορείου έξω από το Αλκαζάρ στις 15/9/1982.

Στο χώρο του πάρκου λειτουργεί υπαίθριο θέατρο 2.500 θέσεων(Κηποθέατρο), όπου γίνονται αν όχι όλες, οι περισσότερες πολιτιστικές εκδηλώσεις της Λάρισας, γήπεδο μίνι γκολφ ποδηλατόδρομοι, ειδικά διαμορφωμένος χώρος για να μαθαίνουν τα παιδιά τους σηματοδότες οδηγώντας ηλεκτικά αυτοκίνητα (ΠΑΡΚΟ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΚΗΣ ΑΓΩΓΗΣ) και στο κέντρο του υπάρχει και μια μικρή τεχνητή λιμνούλα που ο δήμος έχει φροντίσει να παραμένει καθαρή και να έχει χρυσόψαρα...

Όλος ο χώρος του πάρκου είναι καθαρός και περιποιημένος και γι αυτό αξίζει ένα μεγάλο μπράβο σε όλους αυτούς που φροντίζουν και παράλληλα υπάρχει πάντοτε η διακριτική παρουσία της αστυνομίας για την πλήρη ασφάλεια όλων μη επιτρέποντας έτσι κατά αυτόν τον τρόπο να χαλάσει αυτό το όμορφο στολίδι της πόλης. Ένα μεγάλο μπράβο και σ αυτούς τους ανθρώπους...

Ο ΛΟΦΟΣ ΤΟΥ ΦΡΟΥΡΙΟΥ

(Από τον Δημήτρη Ζαχόπουλο Δ1)

Ο γνωστός σήμερα ως λόφος του φρουρίου Λάρισας αποτέλεσε θέση συνεχούς κατοίκησης και διαδραμάτισε κεντρικό ρόλο σε όλες τις εποχές αφού είναι το μοναδικό ύψωμα που διαθέτει η πόλη. Εδώ βρισκόταν στην αρχαία περίοδο η Ακρόπολη, σημαντικοί ναοί, καθώς και το αρχαίο θέατρο που σώζεται μέχρι σήμερα.

Στην ίδια θέση βρισκόταν σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις, η ακρόπολη και το θρησκευτικό κέντρο της βυζαντινής πόλης, που είχε περιορισθεί σε έκταση, σε σχέση με την αρχαία.

Σε σωστικές ανασκαφές των τελευταίων χρόνων έχουν αποκαλυφθεί μικρά λείψανα της οχύρωση, για την οποία είναι γνωστό από τις πηγές ότι ανακαινίστηκε από τον Ιουστινιανό και περιέκλειε μικρή έκταση γύρω από τον λόφο.

Τα σωζόμενα τμήματα βρίσκονται στην οδό Λαπιθών και στην Πλατεία Νέας Αγοράς. Στη σημερινή ονομασία της περιοχής ως φρούριο συνέβαλε το εντυπωσιακό κτίριο του Μπεζεστενίου, που χρησιμοποιήθηκε μέχρι τα τέλη του 12ου αιώνα ως οχυρό. Το Μπεζεστένι κτίστηκε από τους Οθωμανούς στα τέλη του 12ου αιώνα, στο κεντρικότερο σημείο του λόφου.

Στα νότια του Μπεζεστενίου έχει ανασκαφές με παλαιοχριστιανική βασιλική που μπορεί να ταυτιστεί με τον μητροπολιτικό ναό της πόλης, ο οποίος κτίστηκε τον 6ο αιώνα πάνω από τον τάφο του Αγίου Αχιλλείου, του πρώτου μητροπολίτη της.

Στα ανατολικά του Μπεζεστενίου και της παλαιοχριστιανικής βασιλικής αποκαλύφθηκε παλαιοχριστιανικό λουτρό και μεσοβυζαντινός ναός.

Η περιοχή του λόφου του Φρουρίου αποτελούσε τον τρανό Μαχαλά, τη μοναδική ελληνική συνοικία στην πρώιμη Τουρκοκρατία, ενώ το υπόλοιπο τμήμα της πόλης είχε ερημωθεί και ανασυνοικίσθηκε από τους Οθωμανούς.

Στις νότιες πλαγιές του λόφου αναπτύχθηκε η αγορά(τσαρσί), σε άμεση σχέση με το Μπεζεστένι, ενώ στον ίδιο χώρο αναφέρεται στις πηγές και το παζάρι, χωρίς να είναι βέβαιο αν γινόταν από παλιά με τη μορφή που έφτασε έως τις μέρες μας ...

ΜΠΕΖΕΣΤΕΝΙ

(Από τη Μαρίνα Καπέλλα Δ1)

Το Μπεζεστένι βρίσκεται στο λόφο της αρχαίας ακρόπολης, στη σημερινή τοποθεσία "Λόφος του Φρουρίου". Πρόκειται για μεγάλη σκεπαστή αγορά που κτίστηκε από τους Τούρκους, στο τέλος του 15ου αιώνα.

Ήταν δωρεά του GAZI OMER BEY. Το Μπεζεστένι από τότε και για τριακόσια χρόνια υπήρξε το κέντρο των οικονομικών δραστηριοτήτων της πόλης. Γύρω από αυτό δημιουργήθηκε το εμπορικό τμήμα της πόλης με πολλά μαγαζιά και το παζάρι.

Σήμερα σώζονται μόνο οι  τοίχοι του οικοδομήματος με έξι θόλους και τρεις εισόδους...

Η πλατεία βρίσκεται στο κέντρο της Λάρισας και αποτελεί έναν από τους πλέον

πολυσύχναστους χώρους της πόλης  Στις τρεις πλευρές της πλατείας

υπάρχουν  πεζόδροµοι που αποτελούν και το στοιχείο σύνδεσής της µε τον αστικό ιστό (και

στην προηγούµενη µορφή της πλατείας ήταν αµαξιτοί) και οικοδοµικά τετράγωνα, µε κύριες

χρήσεις των κτιρίων την κατοικία, την αναψυχή (καφετέριες) και τα γραφεία (επαγγελµατική

στέγη). Επίσης, επί της πλατείας βρίσκεται το κτίριο της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστηµίου

Θεσσαλίας. 

Η πλατεία αναµορφώθηκε την περίοδο 1995-1997  και ως κυρίαρχο στοιχείο

κατασκευής της επιλέχθηκε το µάρµαρο. Χαρακτηριστικό είναι το πρώτο τµήµα του γλυπτού

Πηνειού ποταµού, ενώ δόθηκε ιδιαίτερη σηµασία στο στοιχείο του πρασίνου µε τη φύτευση

φυτών και δένδρων  (κυρίως πλατάνια)  τόσο  µέσα στην πλατεία όσο και σε παρτέρια. Στο

χώρο της πλατείας προβλέφθηκαν στεγασµένοι χώροι για την ανάπτυξη τραπεζοκαθισµάτων

από τις γύρω επιχειρήσεις, ενώ δηµιουργήθηκε κι ένα αµφιθέατρο εµπρός από το κτίριο της

Ιατρικής  Το κτίριο της Ιατρικής και ο γλυπτός Πηνειός Ποταµός

Στα καταστήµατα που βρίσκονται τόσο στους πεζοδρόµους όσο και στην παράπλευρη

οδό έχουν αναπτυχθεί κυρίως καφετέριες/εστιατόρια και εµπορικά καταστήµατα, ενώ πολλοί

επαγγελµατίες και επιχειρήσεις έχουν επιλέξει  (τόσο στο παρελθόν όσο και σήµερα)  να

στεγαστούν σε κτίρια µε πρόσωπο στην πλατεία. 

Σε  µια τυπική εργάσιµη  µέρα,  η κίνηση ξεκινάει αρχικά ως  κίνηση των

ανθρώπων προς τις εργασίες τους (κυρίως οι δηµόσιοι υπάλληλοι), κατόπιν οι επαγγελµατίες

ανοίγουν τα γραφεία και τα καταστήµατά τους, ενώ οι καφετέριες ξεκινούν περίπου από τις

9:00πµ.  Με το άνοιγµα της αγοράς η κίνηση αυξάνεται,  ενώ πλησιάζοντας το  µεσηµέρι

γεµίζουν οι καφετέριες  µε κόσµο που τελείωσε τα ψώνια/εργασίες του ή βγήκε απλά για

βόλτα.  Μετά το τέλος του ωραρίου,  προστίθεται η κίνηση των υπαλλήλων για καφέ ή

φαγητό, των φοιτητών για βόλτα και καφέ, ενώ προς το απόγευµα συγκεντρώνονται παρέες

για καφέ, τάβλι και κουβέντα, καθώς και παιδιά για παιχνίδι, ενώ αν είναι ανοιχτή η αγορά

υπάρχει και η κίνηση των εµπορικών υπαλλήλων και των αγοραστών. Το βράδυ ο κόσµος

έρχεται για φαγητό, ποτό, κινηµατογράφο ή απλά για βόλτα.

Σε  µια τυπική αργία,  εφόσον η αγορά δεν λειτουργεί,  οι καφετέριες ανοίγουν

αργότερα, καθώς ο κόσµος ξεκινάει για έξοδο αργά το πρωί, µε τις οικογένειες να βγαίνουν

για βόλτα και καφέ και τα παιδιά για παιχνίδι, τους φοιτητές (όσοι βρίσκονται στη Λάρισα ή

έχουν επιστρέψει στην πόλη για διακοπές) και τους µαθητές να ξεκινούν µε καφέ και πιθανώς

να συνεχίζουν  µε φαγητό,  παρέες να συγκεντρώνονται για κουβέντα,  καφέ και φαγητό.  Η

πλατεία Ταχυδροµείου αποτελεί ένα από τα πιο γνωστά σηµεία για να δώσεις ραντεβού στη

Λάρισα κι από εκεί να συνεχίσεις για οπουδήποτε. Σε µια αργία ο κόσµος έχει συνεχή ροή,

καθώς εναλλάσσονται οι παρέες σε διάφορα χρονικά διαστήµατα, µέχρι αργά το βράδυ για

φαγητό και ποτό.

 Στην παλιά µορφή της η πλατεία Ταχυδροµείου περικλειόταν από τέσσερις δρόµους,

ενώ σήµερα, µετά την ανακατασκευή της  µόνο  µία οδός παραµένει σε χρήση από τα

αυτοκίνητα.  Επίσης,  το παλιό συντριβάνι αντικαταστάθηκε από ένα τµήµα της γλυπτικής

σύνθεσης του Πηνειού ποταµού, ενώ αναµορφώθηκαν τα παρτέρια και προστέθηκε µεγάλος

αριθµός δένδρων.

Γλυπτός ποταμός

( Από τη Χριστίνα Καγιάννη)

Γλυπτός ποταμός.Δύο από τα πιο εντυπωσιακά συντριβάνια της πόλης, βρίσκονται στην Κεντρική πλατεία και την πλατεία Ταχυδρομείου αντίστοιχα, τα οποία είναι έργα της Λαρισαίας γλύπτριας Νέλας Γκόλαντα.

Στην πλατεία Ταχυδρομείου βρίσκεται ο «Γλυπτός Ποταμός», το μεγάλο σιντριβάνι της Λαρισαίας γλύπτριας Νέλας Γκόλαντα, όπου οι καταρράκτες των νερών συμβολίζουν τις ορεινές πηγές του Πηνειού ποταμού. Το πνεύμα της γλυπτικής σύνθεσης συνεχίζεται στο κεντρικό σιντριβάνι της πλατείας, με την εμφάνιση εκ νέου των νερών, τα οποία θα συνεχίσουν υποθετικά μια υπόγεια διαδρομή μέχρι την κεντρική πλατεία Σάπκα, συμβολίζοντας έτσι τη διαδρομή που κάνει ο Πηνειός ποταμός.