HOME PAGE

ΙΣΤΟΡΙΚΟ

ΜΑΘΗΤΕΣ

ΔΑΣΚΑΛΟΙ

ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ

ΝΕΑ

Καταρράκτης ονομάζεται συνηθέστερα το τμήμα ποταμού, τα νερά του οποίου πέφτουν απότομα από μεγάλο ύψος σε χαμηλότερο επίπεδο. Αυτό είναι δυνατό να συμβαίνει λόγω απότομης και μεγάλης κλίσης της κοίτης

του ποταμού, είτε λόγω κάθετης υδατόπτωσης σε κοίτη χαμηλότερου επιπέδου.

Σε πολλούς ποταμούς το επίπεδο της κοίτης μεταβάλλεται πολλές φορές από ψηλότερα σε χαμηλότερα ή και αντίστροφα. Η πτώση του νερού προκαλείται, όταν το νερό του ποταμού κατά την πορεία του, διερχόμενο πάνω από ανθεκτικό στη διάβρωση πέτρωμα, συναντά λιγότερο ανθεκτικό πέτρωμα το οποίο και στη συνέχεια παρασύρει δημιουργώντας ανισόπεδες κοίτες, ή όσες φορές, ενώ ρέει σε κοίτη από ανθεκτικά πετρώματα, συναντά καθίζηση εδάφους που έχει προκληθεί από οιαδήποτε άλλη αιτία.

Οι καταρράκτες διακρίνονται, είτε λόγω του μεγάλου ύψους κατακρήμνισης του νερού και της θεαματικότητάς τους, που παρέχουν, είτε λόγω του μεγάλου όγκου των κατακρημνιζόμενων νερών και αποτελούν ένα από τα πιο θεαματικά φυσικά φαινόμενα. Η δύναμη, με την οποία πέφτουν τα νερά των καταρρακτών, αποδίδοντας πολύτιμο έργο, έδωσε στους ανθρώπους την ιδέα να κατασκευάσουν υδροηλεκτρικούς σταθμούς, με αποτέλεσμα την εγκατάσταση βιομηχανικών οικισμών κοντά στους καταρράκτες(ΒΙΚΙΠΑΙΔΙΑ)

ΚΑΤΑΡΡΑΚΤΕΣ ΕΛΛΑΔΑΣ

ΕΔΕΣΣΑ

 Γεωπάρκο Καταρρακτών ,Ιστορία των Καταρρακτών Έδεσσας

(Από τον Θανάση Καρανίκα)

 Εδώ και 10.000 χρόνια τα νερά χτίζουν το βράχο της πόλης. Μετά την εποχή των παγετώνων η περιοχή γεμίζει νερά. Τα πρώτα ίχνη κατοίκησης χάνονται στο χρόνο (6500-4500πχ) ενώ ως πόλη και μάλιστα με το ίδιο όνομα υφίσταται συνεχώς για πάνω από 3000 χρόνια. Αιγές (υπάρχουν πολλά στοιχεία ακόμα), Έδεσσα, Βοδενά όλα συνδέονται με το νερό.

Οι καταρράκτες της Έδεσσας δεν υπήρχαν πάντα, όπως είναι σήμερα. Έως τα τέλη του 14ου αι ο κυρίως όγκος νερού συγκρατιόταν σε μία μικρή λεκάνη στα δυτικά της πόλης. Τότε τα νερά (έπειτα πιθανώς από κάποιο γεωλογικό ή καιρικό φαινόμενο) αποφασίζουν να διέλθουν την πόλη και να χυθούν, θεαματικά από τον βράχο της με συνέπεια να δημιουργηθούν πολλά μικρά ποτάμια και παράλληλα να καταργηθεί η λίμνη απ' όπου προήλθαν. Πολλοί περιηγητές του 17ου & 18ου αι περιγράφουν την εικόνα της πόλης με έναν βράχο από όπου πέφτουν τα νερά από πολλούς καταρράκτες.

Για τον σημερινό επισκέπτη θα ήταν λίγο δύσκολο να αντιληφθεί τι συνέβαινε μόλις λίγες δεκαετίες πίσω, όπου οι καταρράκτες ήταν ένα άσημο μέρος. Λίγο κρυμμένοι πίσω από τις λαπούες, λίγο κρυμμένοι πίσω από την ακατάσχετη βλάστηση, λίγο εγκαταλελειμμένοι εκεί στην άκρη του βράχου, εθεωρείτο εγχείρημα, μία μικρή ίσως περιπέτεια, να κατέβει κανείς τα δύσβατα μονοπάτια της εποχής για να τους χαζέψει ... ή να τους φωτογραφίσει.

Από το 1942 αρχίζει μία διαφορετική αντιμετώπιση του χώρου και πρώτοι οι Γερμανοί τον διαβάζουν με την τουριστική και χρηστική του, πλέον λογική. Κάθε πρωί ο λοχίας της Γκεστάπο Φριτς μπλόκαρε τα περάσματα της πλατείας, αφαιρούσε τις ταυτότητες και για να τις ξαναπάρουν πίσω έπρεπε υποχρεωτικά να περάσουν από το εργοτάξιο των καταρρακτών. Έτσι από το τίποτα ξεπήδησαν το καλοκαίρι του 1942 δύο πισίνες, παρτέρια, ζαρντινιέρες με ενδιαφέρουσα αρχιτεκτονική που όπως θα έλεγαν σήμερα, σεβόταν το τοπίο.

Μετά τον πόλεμο ο χώρος παραδίδεται στο δήμο Έδεσσας, του οποίου οι κηπουροί τον φροντίζουν φυτεύοντας λουλούδια και δέντρα. Στην συνέχεια ξεσπά ο εμφύλιος πόλεμος και οι καταρράκτες ξεχνιούνται προσωρινά, εκτός βέβαια από τους αγρότες του Λόγγου οι οποίοι απολαμβάνουν το μπάνιο τους. Άνθρωποι του μόχθου που δεν είχαν δει ποτέ τους θάλασσα ξεπέζευαν το γαιδουράκι τους και βουτούσαν στα πράσινα δροσερά νερά.

Σταθμός στην πορεία υπήρξε το 1953 όταν ολοκληρώθηκε και άρχισε να λειτουργεί το δημοτικό εστιατόριο με το όνομα "ΠΙΣΙΝΕΣ" το οποίο διασκέδαζε τους εδεσσαίους με βαλσάκια, ταγκό, μάμπο και λίγη ατμοσφαιρική τζαζ.

Έως τις αρχές του 1960 κατασκευάζονται προσβάσεις για να μπορεί ο επισκέπτης να προσεγγίζει με ασφάλεια. Τότε κατασκευάστηκαν και σημεία "μπελβεντερε" για ποικιλία θέασης. Εξαίρεση βέβαια αποτελεί η απόφαση της ΔΕΗ (τότε (;)) να κατασκευάσει ένα ακόμη εργοστάσιο, καταστρέφοντας το πάρκο καταρρακτών και βέβαια τους ίδιους τους καταρράκτες. Η μνημειώδης βέβαια αυτή ανοησία δεν πραγματοποιήθηκε γιατί οι άνθρωποι της πόλης πείσμωσαν, αντιστάθηκαν για να διασώσουν μετά από αγώνες το αυτονόητο και το προφανές στην πρώτη περιβαλλοντική διαμαρτυρία.

Σήμερα οι καταρράκτες είναι πασίγνωστο θέαμα απείρου κάλλους για όλη την Ελλάδα και τον υπόλοιπο κόσμο. Μπορεί κανείς με ασφάλεια να θαυμάσει τον μεγάλο Καταρράκτη "Κάρανο" με το νερό να πέφτει από ύψος 70 περίπου μέτρων και τον διπλό καταρράκτη, όπως επίσης και το σπήλαιο κάτω από τον βράχο. Η περιοχή έχει αναβαθμισθεί και έχει ένα μεγάλο πάρκο που προσφέρει ευκολίες στους επισκέπτες. Ενδεικτικά αναφέρεται η συνεχής λειτουργία περιπτέρου πληροφοριών, η λειτουργία του υπαίθριου Μουσείου Νερού, ξενοδοχεία στο Βαρόσι πεζοδρομημένη πρόσβαση στο κέντρο της πόλης που είναι πολύ κοντά, χώρους στάθμευσης και αγορές λαϊκής τέχνης και τοπικών παραδοσιακών προϊόντων.

Καταρράκτης Κάρανος

Ο μεγαλύτερος και ομορφότερος Καταρράκτης έχει το όνομα του πρώτου Μακεδόνα Βασιλιά του Κάρανου εκεί όπου κάποτε ζούσε ο θρυλικός βασιλιάς Μίδας με τους μοναδικούς του κήπους.

Σύμφωνα με το μύθο την Έδεσσα ίδρυσε ο Κάρανος ακολουθώντας θόρυβο νερών οδηγώντας τα κατσικάκια του. Έτσι ιδρύθηκε η αρχαία πόλη των Αιγών, η αρχαία Έδεσσα και σιγά-σιγά εξαπλώθηκε το βασίλειο σε όλη τη γη της Μακεδονίας. Από εδώ προέρχεται και η φράση υπό την αιγίδα (ασπίδα από δέρμα κατσίκας), μιας και η Έδεσσα έχει υπό την αιγίδα της τον Καράνο.

Ο Κάρανος ήλθε στην Ημαθία με μεγάλη συνοδεία, σύμφωνα με τον χρησμό που τον διέταξε να ψάξει να βρει τόπο εγκατάστασης στη Μακεδονία. Ακολουθώντας ένα κοπάδι αίγες που έτρεχαν να προφυλαχθούν από τη βροχή –έβρεχε καταρρακτωδώς και υπήρχε πυκνή ομίχλη– κατέλαβε την πόλη της Έδεσσας χωρίς οι κάτοικοι να τον αντιληφθούν. Και όταν του υπενθύμισαν τον χρησμό που τον είχε διατάξει «να ψάξει ένα βασίλειο όπου θα τον οδηγήσουν οι αίγες», την έκανε πρωτεύουσα του βασιλείου του. Και με πολλή προσοχή διατήρησε από κει και πέρα τη συνήθεια να βάζει τις ίδιες θηλυκές αίγες μπροστά από το λάβαρό του, όποτε παρήλαυνε ο στρατός του, ώστε να είναι οι αρχηγοί των επιχειρήσεών του, ακριβώς όπως είχαν γίνει και πρωτεργάτες της ίδρυσης του βασιλείου του. Σε ανάμνηση του ρόλου των αιγών μετονόμασε την πόλη της Έδεσσας «Αιγές» και τους κατοίκους Αιγεάδες. Έπειτα εκδίωξε τον Μίδα, που κρατούσε ένα κομμάτι της Μακεδονίας, και άλλους βασιλείς και τους αντικατέστησε. Ήταν ο πρώτος που ένωσε τις φυλές διαφόρων λαών και έκανε τη Μακεδονία αυτό που λέμε ένα σώμα. Και το βασίλειό του μεγάλωσε, επειδή είχε βάλει γερά θεμέλια ανάπτυξης. Μετά από αυτόν βασίλεψε ο Περδίκκας (Ιουστίνος 7.1.7-12) ο οποίος κατ ’άλλους είναι ο πρώτος Μακεδόνας Βασιλιάς.

Σήμερα ο Κάρανος στέκεται ως υδάτινη κολόνα με ύψος πάνω από 70μ μέσα στην καρδιά του γεωπάρκου Καταρρακτών και με την συνεχή ροή του θυμίζει σε όλους ότι το νερό είναι πηγή ζωής δύναμης & καταστροφής.

Με μία αυξομειούμενη ποσότητα 5-10 m3 ανά δευτερόλεπτο δίνει μοναδικές εικόνες για το πώς χτίσθηκε σταδιακά ο βράχος της Έδεσσας από τις συνεχείς αποθέσεις κόκκων χώματος και λάσπης που μεταφέρει το νερό.

Υπάρχουν νέα μονοπάτια σκαλισμένα πάνω στον ασβεστολιθικό πωρόλιθο του βράχου της πόλης ώστε οι επισκέπτες να ‘βρέχονται’ με ασφάλεια και να απολαμβάνουν την μοναδική δύναμη της δημιουργίας της φύσης.

Πηγή www.edessacity.gr

Καταρράκτες Πλατρών στην Κύπρο
(Από τον Στέλιο Ζαχόπουλο)
Ο καταρράκτης της Καληδονίας (ή των Καληδονιών)





Η ονομασία του καταρράκτη των Καληδονιών πρέπει να προήλθε από τους Άγγλους (και μάλιστα τους Σκωτσέζους). Όταν επισκέφτηκαν την περιοχή, γύρω στο 1878, οι Άγγλοι και οι Σκωτσέζοι, δύο χιλιόμετρα περίπου βόρεια των Π. Πλατρών είδαν τον καταρράκτη, ο οποίος τους γοήτευσε. Θυμήθηκαν την πατρίδα τους και τον ονόμασαν Καταρράκτη της Καληδονίας (Καληδονία ονομαζόταν στα αρχαία χρόνια η Σκωτία). Οι κάτοικοι των Πλατρών τον έλεγαν και τον λέγουν Καταρράκτη των Καληδονιών (Τα Καληδόνια).

0 καταρράκτης είναι από τους πιο ψηλούς που έχομε στην Κύπρο. Το νερό του καταρράκτη πέφτει κάθετα από ύψος 12 μέτρων. Υπάρχει δρόμος για αυτοκίνητα, που οδηγεί στον καταρράκτη, καθώς και μονοπάτι της φύσης (κοντά στο Ψηλόδεντρο) που οδηγεί σ' αυτόν.

Ο καταρράκτης του Μιλλομέρη



Βρίσκεται στην νοτιοανατολική περιοχή των Πλατρών, σε απόσταση ενός χιλιομέτρου από την αφετηρία του «μονοπατιού της φύσης», που οδηγεί σ' αυτόν. Στον καταρράχτη οδηγεί και δρόμος χωμάτινος, από τον οποίο μπορούν να πάνε κοντά και αυτοκίνητα.

Ο καταρράκτης πρέπει να πήρε την ονομασία του από τις λέξεις μιλλός, που στην κυπριακή διάλεκτο σημαίνει υγρός, και τη λέξη μέρος (μιλλός+μέρος= Μιλλομέρης). Η ροή νερού από τον Κρυό Ποταμό έκανε το μέρος υγρό και δροσερό και έτσι ονόμασαν τον καταρράχτη Μιλλομέρη. Το νερό του καταρράχτη πέφτει από ύψος 15 μέτρων. 0 καταρράκτης αυτός μόλις τα τελευταία χρόνια έγινε γνωστός, επειδή η τοποθεσία που βρίσκεται ήταν μέχρι πρόσφατα απρόσιτη. Με τα έργα όμως που έγιναν, το δρόμο και το μονοπάτι που ανοίχτηκαν για προσπέλαση σ' αυτόν ο καταρράκτης του Μιλλομέρη αποτελεί ένα από τα αξιοθέατα των Π. Πλατρών και ελκύει πολλούς επισκέπτες με την ομορφιά του.



ΚΑΤΑΡΡΑΚΤΕΣ ΣΤΗΝ ΙΣΛΑΝΔΙΑ
(Από τον Στέλιο Ζαχόπουλο)


Η Ισλανδία η γη των πάγων ή η γη των καταρρακτών
έχει 25 καταρράκτες

GODAFOSS Ο ΚΑΤΑΡΡΑΚΤΗΣ ΤΩΝ ΘΕΩΝ
Ο καταρράκτης Godafoss βρίσκεται στην περιοχή Mývatn στη βορειο-κεντρική Ισλανδία, κοντά στην ορεινή περιοχή Sprengisandur και είναι ένας από τους πιο εντυπωσιακούς καταρράκτες της χώρας, η ιστορία του οποίου συνδέεται με τον εκχριστιανισμό των Ισλανδών.



Η αιτία της παρακμής της νορβηγικής θρησκείας των ειδώλων ήταν η εμφάνιση μιας νέας θρησκείας, του Χριστιανισμού, και η Ισλανδία ήταν μία από τις τελευταίες βόρειες χώρες που εκχριστιανίστηκε, γύρω στο 1000 μ.Χ.



Όταν συνέβη αυτό, ο ιερέας Lawspeaker Þorgeirr Ljósvetningagoði προέτρεψε τους πιστούς να καταστρέψουν όλα τα ειδωλολατρικά αγάλματα του παρελθόντος, ρίχνοντάς τα στα ορμητικά νερά του καταρράκτη. Για το λόγο αυτό ονομάστηκε συμβολικά «Godafoss», δηλαδή «καταρράκτης των θεών», σηματοδοτώντας το τέλος της ειδωλολατρίας.



Ο Godafoss πέφτει από 12 μέτρα ύψος, δημιουργώντας ένα εκπληκτικό θέαμα, αποτελώντας τμήμα του Εθνικού Πάρκου της Ισλανδίας που εκτείνεται στην ευρύτερη περιοχή, το οποίο συγκεντρώνει πλήθος κόσμου λόγω της φυσικής ομορφιάς που διαθέτει.



Ένα από τα πιο πολυφωτογραφημένα σημεία της χώρας και αγαπημένος τόπος για τους επαγγελματίες και μη φωτογράφους, ο Godafoss συμπεριλαμβάνεται στους πλέον θεαματικούς καταρράκτες του κόσμου!





Ο μεγαλύτερος καταρράκτης της Ευρώπης: Dettifoss με την πιο δυνατή ροή στην Ευρώπη




Ο καταρράκτης Dettifoss βρίσκεται στο Εθνικό Πάρκο Vatnajokull στη βορειοανατολική Ισλανδία και είναι ο πιο ισχυρός καταρράκτης. Βρίσκεται στον ποταμό Jokulsa a Fjollum, που ρέει από τον παγετώνα Vatnajokull. Ο καταρράκτης έχει μήκος 100 μέτρα και πέφτει από ύψος 45 μέτρων στο φαράγγι Jokulsargljufur. Έχει μέση πτώση νερού 193 κυβικά μέτρα το δευτερόλεπτο.









ΚΑΤΑΡΡΑΚΤΕΣ ΑΥΣΤΡΙΑΣ

(Από τον Αλέξανδρο Καραδήμο)

ΚΑΤΑΡΡΑΚΤΕΣ ΣΤΗΝ ΙΣΛΑΝΔΙΑ (ΟΙ ΨΗΛΟΤΕΡΟΙ ΚΑΤΑΡΡΑΚΤΕΣ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ)

(Από τον Αλέξανδρο Καραδήμο)


Ο Svartifoss (μαύρος καταρράκτης) είναι ένας καταρράκτης στο Εθνικό Πάρκο Σκαφτάφελλ στην Ισλανδία και ένα από τα πιο δημοφιλή αξιοθέατα του πάρκου. Περιβάλλεται από στήλες σκούρας λάβας , στις οποίες χρωστά το όνομά του. Οι εξαγωνικές στήλες μορφοποιήθηκαν από την ροή λάβας που έπηξε αργά και δημιούργησε κρυστάλλωση.



H χρωματική αντίθεση του μαύρου πετρώματος και του λευκού νερού είναι που κάνει τον καταρράκτη Aldeyiatfoss ενδιαφέροντα και εντυπωσιακό. Βρίσκεται κι αυτός στην Ισλανδία, στο βόρειο τμήμα της. Ο ποταμός Skjalfandafliot πέφτει εδώ, από ύψος 20 μέτρων.



Καταρράκτες Ρήνου Ελβετία
(Από τον Δημήτρη Ζαχόπουλο)




Ο Ρήνος είναι ποταμός της δυτικής Ευρώπης, που πηγάζει από τις Άλπεις και χύνεται στη Βόρεια θάλασσα. Ο Ρήνος έχει συνολικό μήκος 1298 χιλιόμετρα. Ο Ρήνος διαρρέει πολύ διαφορετικές περιοχές και γι' αυτό ο χαρακτήρας του αλλάζει από περιοχή σε περιοχή. Είναι το σημαντικότερο ποτάμι της Ευρώπης, μετά το Δούναβη. Το πρώτο τμήμα του, μέχρι τη λίμνη Κωνσταντίας, είναι χείμαρρος. Από εκεί ο Ρήνος συνεχίζει να ρέει μέσα σε αρκετά στενή κοιλάδα, ανοιγμένη μέσα στους ασβεστόλιθους του Ιούρα. Στο σημείο αυτό ο ποταμός σχηματίζει σπουδαίες υδατοπτώσεις, κοντά στη πόλη Μπαλ (Βασιλεία) της Ελβετίας. Εκεί βρίσκεται ένα από τα κυριότερα κέντρα της ελβετικής ηλεκτροχημείας, που λειτουργεί με υδροηλεκτρική ενέργεια.

Στις όχθες του έχουν χτιστεί πολλές μεγάλες και ιστορικές πόλεις όπως η Βασιλεία, το Στρασβούργο, η Κολωνία, το Ντύσελντορφ, το Ντούισμπουργκ, το Ρότερνταμ κ. ά. Ο Ρήνος διαμορφώνει πολλά σύνορα κρατών, όπως τα σύνορα Γαλλίας-Γερμανίας, Ελβετίας-Λίχτενσταϊν, Ελβετίας-Αυστρίας και Ελβετίας-Γερμανίας

Οι καταρράκτες

Ανήκουν στην Ελβετία (Βόρεια Ελβετία) και τους εκμεταλλεύεται το ελβετικό χωριό Schaffhausen, το οποίο βρίσκεται ακριβώς πάνω στα σύνορα με τη Γερμανία.Όμορφο τοπίο, με καλά οργανωμένη πρόσβαση και εύκολη περιήγηση. Πραγματικό αξιοθέατο, δεδομένου ότι είναι οι μεγαλύτεροι καταρράκτες της Ευρώπης.


Εντυπωσιακοί καταρράκτες στο Svalbard της Νορβηγίας

(Από τον Δημήτρη Ζαχόπουλο)


Το Svalbard, που σημαίνει "κρύες ακτές", είναι ένα αρχιπέλαγος στην Αρκτική και αποτελεί το πιο βόρειο τμήμα της Νορβηγίας καθώς και της Ευρώπης. Βρίσκεται στα μισά μεταξύ της ενδοχώρας της Νορβηγίας και του Βόρειου Πόλου. Παρά το γεγονός όμως ότι βρίσκεται κοντά στο Βόρειο Πόλο, το Svalbard μπορεί να θεωρηθεί θερμό μέρος και αυτό χάρη στο Ρεύμα του Κόλπου. Έτσι το Svalbard είναι το πιο βόρειο κατοικήσιμο μέρος του πλανήτη.






Τα νησιά καλύπτουν μια έκταση 62.050 τετ. χλμ., σχεδόν το 60% των οποίων καλύπτεται από παγετώνες που καταλήγουν στη θάλασσα. Μερικοί από αυτούς τους παγετώνες έχουν καταρράκτες που σχηματίζονται από το λιώσιμο του χιονιού και του πάγου. Το έδαφος των νησιών του Svalbard είναι κυρίως άγονα βράχια αλλά κατά τη διάρκεια του σύντομου καλοκαιριού, το λιωμένο χιόνι στα πιο μέσα μέρη των νησιών δίνει τη θέση του στην τούνδρα.








Στο Svalbard υπάρχουν επτά εθνικά πάρκα και 23 καταφύγια, όπου βρίσκουν καταφύγιο πολλά θαλασσοπούλια, αρκούδες, τάρανδοι, αλεπούδες, φάλαινες, φώκιες και θαλάσσιοι ελέφαντες.









ΑΥΣΤΡΑΛΙΑ

. Sutherland Falls

(Από τους Βασίλη Καψάλη,Θανάση Καρανίκα)

Οι καταρράκτες εντοπίζονται κοντά στο στο νότιο νησί της Νέας Ζηλανδίας. Στα 580 μέτρα (1.904 πόδια) οι καταρράκτες θεωρήθηκαν οι πιό ψηλοί στη Νέα Ζηλανδία.

 Όμορφοι καταρράκτες που ρέουν σε στήλες βασάλτη
Ο βασάλτης είναι ένα ηφαιστειογενές πέτρωμα με χρώμα γκρίζο έως μαύρο. Προέρχεται από στερεοποίηση λάβας ηφαιστείων και είναι πάρα πολύ σκληρό πέτρωμα. Αντέχει σε μεγάλες πιέσεις και αποχωρίζεται εύκολα σε πλάκες και σε στύλους.
Οι στήλες βασάλτη δεν σπανίζουν στον πλανήτη μας. Εκείνο που πραγματικά είναι σπάνιο και εντυπωσιακό είναι καταρράκτες, το νερό των οποίων ρέει πάνω στις βασαλτικές στήλες. Αυτά τα τοπία είναι πράγματι εντυπωσιακά!!

Στην Αυστραλία θα συναντήσουμε τον επόμενο καταρράκτη. Ονομάζεται Millstream και είναι ο μεγαλύτερος σε πλάτος καταρράκτης της Αυστραλίας. Ρέει πάνω σε βράχο βασάλτη, κληρονομιά του ηφαιστειακού οροπεδίουAthe

Στην ίδια περιοχή, σε μια ειδυλλιακή τοποθεσία βρίσκεται και ο καταρράκτης Millaa Millaa. Το όνομά του, στη γλώσσα των Αβορίγινων, σημαίνει "άφθονο νερό". Είναι δημοφιλής τουριστικός προορισμός. Έχει ύψος 18 μέτρα και στη βάση του σχηματίζεται μια μικρή λίμνη κατάλληλη για κολύμπι.

Ένας καταρράκτης της Τασμανίας στην Αυστραλία, ρέει πάνω σε βασαλτικές στήλες. Ονομάζεται Dip και είναι ιδιαίτερα εντυπωσιακός μετά από δυνατή βροχή.