ΠΑΡΟΙΜΙΕΣ ΓΙΑ ΤΟ ΝΕΡΟ

(Από την Ευμορφία Μπέλλου)

• Αλλού χτυπάει το νερό και αλλού χτυπάει ο μύλος.
• Στάλα τη στάλα το νερό το μάρμαρο χτυπάει.
• Ο πλάτανος θέλει νερό κι η λεύκα θέλει αέρα.
• Το ακίνητο νερό βρωμάει.

(Από τον Βασίλη Γκατζιούρα)

• Το σιγανό ποταμάκι να φοβάσαι.
• Το ποτάμι δε γυρνάει πίσω.
• Η φωτιά και το νερό δεν έχουνε μαλλιά.
• Όσοι μήνες έχουν ρο μπάνιο με ζεστό νερό.

(Από τον Θανάση Καρανίκα)

• Το αίμα νερό δεν γίνεται.
• Ο βρεγμένος τη βροχή δεν τη φοβάται.
• Το πίνει η κότα το νερό μα κοιτάει και το Θεό.

Ζαχόπουλος Δημήτρης

(Από την Μαρίνα Καπέλλα)

Μοιάζουν σαν δυο σταγόνες νερό    (Μοιάζουν πάρα πολύ)

Ήπιε το αμίλητο νερό               (Δεν μιλάει)

Πίνει νερό στο όνομά μου            (Είμαι πολύ καλός)

Δεν δίνει του αγγέλου του νερό       (Δεν δίνει σε κανένα τίποτα)

Βάζω νερό στο κρασί μου             (Υποχωρώ)

Βρέχει νερό με το τουλούμι           (Βρέχει πάρα πολύ)

Η ΑΚΡΟΣΤΙΧΙΔΑ ΤΟΥ ΝΕΡΟΥ

(Από την Μαρίνα Καπέλλα)

ΝΕΡΟ ΚΑΙ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑ

(Από τη Μαρία Κεχαγιά)

Το νερό είναι η ύλη που η βιομηχανία χρησιμοποιεί περισσότερο από κάθε άλλη για την παραγωγή αγαθών. Γι αυτό και τα περισσότερα εργοστάσια χτίζονταν εκεί όπου υπήρχε νερό.

Με το νερό διώχνονταν όλα τα απόβλητα των εργοστασίων τα οποία περιέχουν επικίνδυνες ουσίες και τα οποία ρυπαίνουν όλο τον πλανήτη. Επίσης τα αέρια που βγαίνουν από τις καμινάδες των εργοστασίων μολύνουν τα νερά.

Τα αέρια δηλαδή και οι καπνοί περιέχουν χημικές ουσίες οι οποίες με τη βροχή πέφτουν στη γη και καταστρέφουν τα φυτά και το έδαφος. Η βροχή αυτή λέγεται όξινη βροχή. Για τους λόγους αυτούς τα εργοστάσια πρέπει να τοποθετούν ειδικά φίλτρα στις καμινάδες για τα αέρια και να καθαρίζουν τα απόβλητα πριν τα ρίξουν στα νερά.

Στη βιομηχανία, μόνο ένα μικρό μέρος καταναλώνεται. Στην πραγματικότητα οι μεγάλες ποσότητες χρησιμοποιούνται σα μέσο σε άλλα στάδια. Για παράδειγμα , ένα εργοστάσιο κονσερβοποιίας χρησιμοποιεί το νερό για να καθαρίσει τα προϊόντα και τις κονσέρβες, να κρυώσει τους φούρνους, να βράσει το προϊόν να απομακρύνει τα απόβλητα.

ΕΘΙΜΑ

ΜΠΟΤΗΔΕΣ

Στην Κέρκυρα κάθε χρόνο το Μεγάλο Σάββατο, γίνεται το έθιμο με τους μποτήδες. Οι Κερκυραίοι βάζουν νερό στους μποτήδες (στάμνες) και τους σπάνε. Νομίζουν ότι όταν σπάει ο μπότης, σπάει το κακό.

(Από τον Στέλιο Ζαχόπουλο)

Στα χωριά της Κεντρικής Ελλάδας, τα μεσάνυχτα της παραμονής των Χριστουγέννων γίνεται το ονομαζόμενο"τάισμα της βρύσης" .Οι κοπέλες πηγαίνουν στις βρύσες του χωριού και τις αλείφουν με βούτυρο και μέλι, με την ευχή, ότι όπως τρέχει το νερό να τρέχει και η προκοπή στο σπίτι και όπως είναι γλυκό το μέλι έτσι γλυκιά να είναι η ζωή τους. Παίρνουν νερό και πρέπει να κάνουν τη διαδρομή χωρίς να μιλήσουν.Με το νερό αυτό, που ονομάζεται άχραντο ή αμίλητο, ραντίζουν τα σπίτια τους.

(Από τη Μαρία Κεχαγιά)

Όταν μια γυναίκα πάει να γεννήσει, ρίχνουν νερό για να κυλήσει το μωρό σαν νεράκι.

Όταν κάποιος φεύγει ταξίδι ρίχνουν πίσω του λίγο νερό για να κυλήσει ο δρόμος του σαν νερό.

Έθιμα για το νερό στην Τσαριτσάνη

(Από τον  Καψάλη Βασίλη)

 Περπερίτσα

Στα παλιά χρόνια όταν οι κάτοικοι ,είτε μετα από παρατεταμένη περίοδο ανομβρίας είτε όταν έσπερναν τα χωράφια,χρειάζονταν τη βροχή και ήθελάν να την «προσκαλέσουν» γυρνούσαν στους δρόμους την «Περπερίτσα»! Η Περπερίτσα ήταν μια κοπέλα που στο κεφάλι της είχε ένα ταψί και γύριζε από σπίτι σε σπίτι και τραγουδούσε

                                     Περπερίτσα περπατώ

                                     Το Θεό παρακαλώ

                                     Για να ρίξει μια βροχή

                                     Μια βροχή καλή βροχή

Οι νοικοκυρές της έριχναν λίγο νερό μέσα στο ταψί εκδηλώνοντας έτσι την επιθυμία τους για τη βροχή!

Μύθοι για το νερό στην Τσαριτσάνη

(Από τον  Καψάλη Βασίλη)

Στην Κρυόβρυση, βρύση που φέρνει νερό από πηγές και βρίσκεται δίπλα στο ποτάμι

στα παλιά χρόνια πήγαιναν οι γυναίκες να πάρουν νερο με τις στάμνες τους και τα λαγίνια τους .πριν ξημερώσει!Πηγαιναν όμως με φόβο γιατί εκει ερχονταν και οι νε

ράιδες για να πλυθούν!Κατοικούσαν στα νερά του ποταμού και πότε αναδύονταν από

τα νερά του  και πότε κατέβαιναν από το βουνό, αλλά πάντα ασπροντυμένες!

Όσο γέμιζαν τα λαγίνια τους δεν έπρεπε να μιλάνε μεταξύ τους γιατί οι νεράιδες,

αφέντρες και κυράδες του νερού θα τους έπαιρναν για πάντα τη φωνή!!

Σε μια άλλη βρύση ,στη βρύση της Παναγιάς, πίστευαν πως εκεί έρχονταν κάθε βράδυ μια νεράιδα και λούζονταν στα νερά της.Οι μάστοροι του χωριού έπαιρναν χώμα απ’ τις πατημασιές της και νερό απ’ την βρύση για να φτιάξουν τα θεμέλια των σπιτιών,για να είναι γερά!

ΤΟ ΕΘΙΜΟ ΤΗΣ ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑΣ

(Από τον Γκατζιούρα Βασίλη)

Σε πολλά μέρη της  Ελλάδας, την Πρωτοχρονιά το πρωί -νύχτα ακόμη- σηκωνόταν ο νοικοκύρης του σπιτιύ κρυφά και πήγαινε στη βρύση του χωριού. Αφού πλενόταν, έπαιρνε μια μικρή πέτρα και την έπλενε καλά στη βρύση. Μετά έκοβε ένα κλωνάρι από κάποιο οπωροφόρο δέντρο και το έβρεχε κι αυτό. Σε μερικά χωριά, έριχναν στη βρύση κι από ένα νόμισμα και μια χούφτα σπόρους.

Στη συνέχεια ο νοικοκύρης γύριζε στο σπίτι και έβρεχε όλους στο κεφάλι, χτυπώντάς τους με το βρεγμένο κλωνάρι και την πέτρα λέγοντας:"Σιδεροκέφαλοι, Χρόνια Πολλά".

ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ

Ο ΜΥΘΟΣ ΤΗΣ ΔΑΦΝΗΣ,ΚΟΡΗΣ ΤΟΥ ΠΗΝΕΙΟΥ

(Από τον Δημήτρη Ζαχόπουλο)

Το πέρασμα του χρόνου μοιάζει με τη ροή του ποταμού. Έτσι και οι ιστορίες των ποταμών, χαρούμενες ή θλιβερές, πέρασαν από στόμα σε στόμα και σιγά σιγά  έγιναν μύθος. Από τους πιο όμορφους είναι της νύμφης Δάφνης που κυνηγημένη από τον Απόλλωνα , ζήτησε από τον πατέρα της τον Πηνειό να τη βοηθήσει. Έτσι κι έγινε. Η Δάφνη μεταμορφώθηκε σε όμορφο δέντρο και ο Απόλλωνας έφτιαξε με τα κλαδιά της το πρώτο δάφνινο στεφάνι .

ΝΑΡΚΙΣΣΟΣ

(Από τον Στέλιο Ζαχόπουλο)

Στην αρχαιότητα ο Νάρκισσος  ήταν μυθικό πρόσωπο, ο γιος του Κηφισού και της νύμφης Λειριώπης. Σύμφωνα με τον μύθο, ήταν τόσο όμορφος, που τον είχαν ερωτευθεί όλες οι νύμφες του δάσους. Εκείνος όμως τις αγνοούσε και αυτοθαύμαζε το καθρέφτισμά του στο νερό. Οι θεοί αποφάσισαν να τον τιμωρήσουν και κάποια μέρα έπεσε στο νερό και πνίγηκε.Αμόμεινε όμως ένα λευκό λουλούδι με χρυσό στεφάνι στο κέντρο, για να τον θυμίζει...

Ο ΠΗΝΕΙΟΣ ΣΤΗ ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ

(Από τον Θανάση Καρανίκα)

Ένας από τους τρεις μύθους είναι ο εξής:

Ο Πηνειός, ο θεός ποταμός της Θεσσαλίας, ήταν σύμφωνα με τον μύθο, γιος του Ωκεανού και της Τηθύος. Με τη νύμφη Κρέουσα, κόρη του Ωκεανού και της Γαίας, γέννησε τον Υψέα και τη Στίλβη, μητέρα του Λαπίθα αρχηγέτη των Λαπιθών.Κόρη του Πηνειού ήταν και η νύμφη Δάφνη ιέρεια της Μητέρας Γης η οποία απέκρουσε τον έρωτα του θεού Απόλλωνα και κυνηγημένη κατέφυγε στην κοιλάδα των Τεμπών, αφού επικαλέστηκε τη Μητέρα Γη, που τη μεταμόρφωσε στο φυτό δάφνη...

ΣΕΙΡΗΝΕΣ

(Από τη Χριστίνα Καγιάννη)

Σειρήνες ήταν γυναικείες θεότητες που σχετίζονταν με το νερό, τον έρωτα και το θάνατο. Ακριβέστερα όμως φέρονται ως θαλάσσιοι δαίμονες της Ελληνικής Μυθολογίας. Απεικονίζονταν με ανθρώπινο γυναικείο κεφάλι και σώμα αρπακτικού πουλιού.

Στην επικρατέστερη εκδοχή θεωρούνται θυγατέρες του ποτάμιου θεού Αχελώου και της Μούσας Μελπομένης(Απολλόδωρος) ή της Τερψιχόρης (Απολλώνιος ο Ρόδιος) ή της Στερόπης. Κατ΄ άλλη εκδοχή κόρες του θαλάσσιου θεού Φόρκυ και μητέρα τους η Χθων (Γη). Συνήθως είναι αριθμητικά δύο Αγλαόπη (λαμπρή στην όψη) καιΘελξιέπεια (γοητευτική στο λόγο)ή τρεις Παρθενόπη, Λευκωσία (Λευκή ουσία) και Λιγεία (Καθαρή φωνή) ή Αγλαόφωνος, Μόλπη (μελωδική φωνή) και Θελξινόη (όμορφος νους) κατά τον Ησίοδο. Άλλα ονόματα που τους έδιναν είναι Θελξιόπη (γοητευτική όψη) και Πεισηνόη (πειθώ του νου). Το δε όνομά τους συνδέεται πιθανώς με τον Σείριο. Κατά τον Πλάτωνα (Πολ. 617b,c),οι Σειρήνες ήταν οκτώ.

Κατά το μύθο οι Σειρήνες ήταν θαλάσσιες νύμφες (Ναϊάδες) συνοδοί της Περσεφόνης. Όταν τη Περσεφόνη την απήγαγε ο Άδης η μητερα της Δήμητρα τους έδωσε σώμα πτηνών για να τη βοηθήσουν στην αναζήτηση. Όταν πλέον δε κατάφεραν να τη βρουν εγκαταστάθηκαν σε ένα νησί από όπου με το πανέμορφο τραγούδι τους προσείλκυαν τους ναύτες των πλοίων που πλησίαζαν στην περιοχή τους και προκαλούσαν στην συνέχεια την καταστροφή τους.

Αναφέρονται για πρώτη φορά στην Οδύσσεια (μ 39-54 και 158-200) ως κατοικούσες στη νήσο Ανθεμόεσσα του Τυρρηνικού πελάγους, στο στενό της Μεσσήνης μεταξύ Σικελίας και Καλαβρίας. Ο Οδυσσέας είχε ενημερωθεί από την Κίρκη για το γοητευτικό τραγούδι τους με το οποίο παγίδευαν τους ανυποψίαστους ταξιδιώτες, που πλησιάζοντας είτε ξεχνούσαν τον προορισμό τους, είτε κατασπαράζονταν απ΄ αυτές, κι έτσι διέταξε σε όλο το πλήρωμα του να βάλουν κερί στα αυτιά τους ώστε να μην ακούν το τραγούδι των Σειρήνων, ενώ ό ίδιος ζήτησε να τον δέσουν στο κατάρτι ώστε όταν ακούσει το τραγούδι τους να μη παρασυρθεί στη γοητεία τους.

Πριν τον Οδυσσέα μόνο οι Αργοναύτες είχαν καταφέρει να περάσουν από την περιοχή τους, όταν ο Χείρων είχε προειδοποιήσει τον Ιάσονα να πάρει μαζί του τον Ορφέα ο οποίος με το τραγούδι του ξεπέρασε σε ομορφιά τις σειρήνες και κατόρθωσαν τελικά να διαφύγουν χωρίς απώλειες.

Η νήσος των Σειρήνων ή Σειρηνουσσών δεν είναι επακριβώς ταυτοποιημένη ούτε και μυθολογικά. Οι διάφοροι μελετητές έχουν προτείνει πάμπολλες τοποθεσίες. Ωστόσο, κατά την επικρατούσα άποψη βρισκόταν στην παραλία της Καμπανίας πλησίον της Νεαπόλεως.

ΑΧΕΡΟΝΤΑΣ ΠΟΤΑΜΟΣ

(Από την Ελισσάβετ Καράβα)

Στην αρχαιότητα πίστευαν ότι ο Αχέρων αποτελεί τον ποταμό εκείνο, τον διάπλου του οποίου έκανε, σύμφωνα με την αρχαίαελληνική μυθολογία ο «ψυχοπομπός» Ερμής παραδίδοντας τις ψυχές των νεκρών στον Χάροντα για να καταλήξουν στο βασίλειο τουΆδη. Η κάθε ψυχή, περνώντας από το πορθμείο του Χάροντα, έπρεπε να δώσει από έναν οβολό για τη μεταφορά, ενώ αξιοσημείωτη είναι η περίπτωση του Μένιππου, τον οποίο αναφέρει ο Λουκιανός, ως τον μοναδικό που διέσχισε τον Αχέροντα χωρίς να πληρώσει[3]. Στο δρόμο του ο ποταμός Αχέρων διασταυρωνόταν με τους Πυριφλεγέθοντα και Κωκυτό, στο σημερινό χωριό Μεσοπόταμος, στο σημείο όπου βρίσκεται το αρχαίο Νεκρομαντείο του Αχέροντα. Η αρμοδιότητα του Νεκρομαντείου του Αχέροντα ήταν διαφορετική από αυτή των Δελφών και της Δωδώνης. Ο σκοπός του δεν ήταν η παροχή χρησμού αλλά η διευκόλυνση της επικοινωνίας των επισκεπτών με τις ψυχές των νεκρών συγγενών τους. Αχέρων, Κωκυτός και Πυριφλεγέθων συναποτελούσαν τους τρεις ποταμούς του Άδη, και οι τρεις με θλιβερά ονόματα (Αχέρων = χωρίς χαρά, Πυριφλεγέθων = πύρινος, Κωκυτός = θρήνος) συμβολίζοντας την θλίψη και τους θρήνους του θανάτου και δίνοντας το συμβολισμό της πύρινης κολάσεως, όπως διατηρείται και σήμερα στην Χριστιανική θρησκεία.[2] Σύμφωνα με την λαϊκή παράδοση τα νερά του ποταμού ήταν πικρά καθώς ένα "στοιχειό" (τέρας) που ζούσε στις πηγές του δηλητηρίαζε τα νερά. Ο Άγιος Δονάτος (ετυμολογική προέλευση από το Αϊδονεύς, Αϊδονάτος, Αγιος Δονάτος), πολιούχος της Μητρόπολης Παραμυθιάς Θεσπρωτίας, σκότωσε το στοιχειό και τα νερά του Αχέροντα έγιναν γλυκά, έτσι πήρε και το όνομά του το χωριό Γλυκή. Ένα ενδιαφέρον στοιχείο από την αρχαία Ελληνική μυθολογία που μαρτυρά τη συνέχεια αυτής στη σύγχρονη πλέον λαϊκή παράδοση είναι το εξής: Κατά την τιτανομαχία οι Τιτάνες έπιναν νερό από τον Αχέροντα για να ξεδιψάσουν γεγονός που προκάλεσε την οργή του Δία ο οποίος μαύρισε και πίκρανε τα νερά του.

Θεός Ποσειδώνας

Ο Ποσειδώνας ήταν στη μυθολογία ένας από τους δώδεκα θεούς του Ολύμπου, κυρίαρχος και παντοδύναμος θεός της θάλασσας και όλων των νερών (ποταμών, λιμνών, πηγών).
Ήταν θεός βίαιος και άγριος. Όταν οργιζόταν χτυπούσε την τρίαινά του στα νερά, ανατάραζε τα κύματα και εξαπόλυε θύελλες. Όλα τα θαλάσσια τέρατα παρουσιάζονταν με την τρικυμία και προκαλούσαν τον τρόμο στους ανθρώπους. Τον Οδυσσέα, που τύφλωσε το γιο του Πολύφημο, τον καταδίκασε να θαλασσοδέρνεται χρόνια ολόκληρα.
Σύμβολα του Ποσειδώνα ήταν η τρίαινα και το δελφίνι. Ο Ποσειδώνας, ναυτικός θεός, λατρευόταν σε όλη την Ελλάδα, που ήταν κυρίως ναυτική χώρα.

Νηρέας - Νηρηίδες

Θεός της θάλασσας, αρχαιότερος από τον Ποσειδώνα. Ζούσε στα παραμυθένια παλάτια του, στο βυθό του Αιγαίου, με τις πενήντα κόρες του, τις Νηρηίδες, και ήταν ονομαστός για τη σοφία του και τη μαντική του δύναμη. Μία από τις ονομαστές κόρες του ήταν η θεά Θέτιδα, η μητέρα του Αχιλλέα.
    Οι Νηρηίδες ήταν οι πενήντα θυγατέρες του Νηρέα και της Δωρίδας. Ήταν νύμφες της θάλασσας, πολύ όμορφες. Είχαν τη δύναμη να φουρτουνιάζουν και να γαληνεύουν τη θάλασσα. Τους άρεσε να παίζουν καθισμένες πάνω στις αφρισμένες χαίτες των κυμάτων ή να κάθονται στους βράχους και να στεγνώνουν τα πυκνά και μακρόσγουρα μαλλιά τους. Ήταν περήφανες και χαρούμενες για την ομορφιά και την αθανασία τους. Συχνά, συνόδευαν τα αμάξια των θαλασσινών θεών

Ο ΓΑΛΛΙΚΟΣ ΠΟΤΑΜΟΣ Η΄ ΕΧΕΔΩΡΟΣ

(Από την Ελισσάβετ Καράβα)

Ο Γαλλικός ποταμός είναι γνωστός γιατί στην άμμο της κοίτης του ποταμού υπήρχαν εκμεταλλεύσιμες ποσότητες χρυσού. Το μεσαίωνα ονομαζόταν Γομαροπνίχτης, λόγω των ξαφνικών πλημμύρων του. Σύμφωνα με τη μυθολογία, στις όχθες του ποταμού Εχέδωρου,έγινε η μονομαχία του Κύκνου με τον Ηρακλή, καθώς ο τελευταίος  προσπάθησε να περάσει αναζητώντας τα βόδια του Γηρυόνη. Ο Άρης  όμως , ως πατέρας του Κύκνου, επενέβη και η μάχη σταμάτησε.

ΕΠΙΣΚΕΨΕΙΣ ΣΕ ΜΕΡΗ ΜΕ ΝΕΡΟ

ΣΤΗ ΛΙΜΝΗ ΤΗΣ ΚΑΣΤΟΡΙΑΣ

(Από την Ελισσάβετ Καράβα)

Φέτος το καλοκαίρι επισκέφτηκα τη λίμνη της Καστοριάς με την οικογένειά μου. Πήγαμε με το αυτοκίνητο στο σπίτι της γιαγιάς και του παππού μου.

Με την πρώτη ματιά, εντυπωσιάστηκα από το πρασινωπό χρώμα της και από τα πανέμορφα νούφαρα  της.

Σε αυτή τη λίμνη υπάρχουν πολλά νερόφιδα, πολύχρωμα ψάρια, όμορφες βάρκες που έπλεαν στα νερά της και πάρα πολλοί κωπηλάτες που κάναν προπόνηση.

Κάποια στιγμή παρατήρησα ότι στη λίμνη ένα νερόφιδο, δάγκωνε ένα μικρό ψαράκι και το δάγκωνε με μανία.

Ήταν πανέμορφη και ξέρω πως θα ξαναδώ αυτή τη λίμνη της Καστοριάς. Αχ! ήταν φανταστική.!

(Από τη Μαρία Κεχαγιά)

Η Χαλκιδική είναι στη Μακεδονία. Έχει υπέροχες θάλασσες με πολλές ξαπλώστρες. Οι θάλασσες είναι καταγάλανες, με χρυσή άμμο.

Πέρυσι το καλοκαίρι πήγαμε εκεί με την οικογένειά μου.

Αυτό που με εντυπωσίασε ήταν τα πεύκα , τα κυπαρίσσια και τα σκυλάκια που ήταν στο ξενοδοχείο.

Το ξενοδοχείο όπου μείναμε είχε δυο πισίνες. Εκεί περάσαμε υπέροχα. Η μια βδομάδα, πέρασε τόσο γρήγορα που δεν το κατάλαβα, γιατί ήταν φανταστικά. Δεν ήθελα να φύγω.

Τι κρίμα που φύγαμε! Θα ήθελα να μείνουμε εκεί για πάντα!

(Από τον Χρήστο Λιάκο)

Το καλοκαίρι επισκέφτηκα τον Άγιο Ιωάννη που βρίσκεται ανατολικά από το βουνό Πήλιο. Ξέρω ότι έχει μια πολύ καθαρή θάλασσα. Πήγαμε τον Αύγουστο. Όταν βρέθηκα εκεί, είδα τη θάλασσα και εντυπωσιάστηκα.

Την πρώτη μέρα ήταν λάδι, αλλά τις επόμενες μέρες όμως είχε κύμα. Το τοπίο ήταν φανταστικό ,είχε πολλά κουνούπια αλλά ευτυχώς που δεν με τσιμπούσαν γιατί είμαι και πολύ γλυκοαίματος.

Όσες μέρες καθόμασταν, τόσο μίκρυνε η μέρα.

Εντυπωσιάστηκα πολύ από τα θεόρατα κύματα. Ήταν πανύψηλα και οι γονείς μου δεν με άφηναν να μπω μέσα μόνος μου, αλλά πήρα τη σανίδα και  έκανα  σερφινγκ.

Τέλος, όταν φεύγαμε, στεναχωρήθηκα λίγο γιατί ήθελα να μείνω κι άλλο, αλλά εύχομαι του χρόνου, να ξαναπάω...

(Από την Κωνσταντίνα Μπακαρού)

Το καλοκαίρι που ήμουνα στο χωριό μου,  ήρθαν και τα ξαδερφάκια μου. Μαζί πηγαίναμε βόλτα εκεί κοντά σε μια μικρή λιμνούλα που είχε πάρα πολλές χήνες.

Εκεί πηγαίνανε όλοι τα μεσημέρια και έστρωναν κουβερτούλες κάτω από ένα μεγάλο και ψηλό δέντρο, γιατί εκεί είχε πολύ ίσκιο.

Όλοι πετούσαμε στις χήνες ψωμάκια που παίρναμε μαζί μας και εκεί βλέπαμε και κάτι άλλα μεγάλα ψάρια.

Εκεί δίπλα είδαμε και δυο δίδυμα σκιουράκια που όταν μας έβλεπαν χαιρόταν πολύ και έρχονταν κοντά μας. Δεν τα ξεχωρίζαμε, γιατί ήταν ολόιδια.

Μου άρεσε πάρα πάρα πολύ και θα ξαναπάω, γιατί είχαν πάρα πολύ πλάκα τα σκιουράκια....

ΜΙΑ ΛΙΜΝΗ ΣΤΗΝ ΑΓΓΛΙΑ

(Από την Χριστίνα Καγιάννη)

Στην Αγγλία υπάρχει μια λίμνη πολύ παραμυθένια και φανταστική.

Η μυθολογία μιλάει για ένα φάντασμα που ζει μέσα της. Λένε ότι όταν νυχτώνει, βγαίνει έξω και φυλάει την πόλη και με το πρώτο φως του ήλιου μπαίνει μέσα και κοιμάται μέχρι το επόμενο βράδυ.

Εγώ την επισκέφτηκα το περσινό καλοκαίρι.

Με την πρώτη ματιά σε εντυπωσιάζουν τα καταγάλανα νερά της και η πράσινη όχθη της.

Το ξεχωριστό είναι ότι βρίσκεται σε ένα χωριό. Μέσα στη λίμνη ζουν διάφορα ψάρια, στον ουρανό πετούν διάφορα πουλιά που τιτιβίζουν και όταν κάθεσαι στα τραπέζια που υπάρχουν , ακούς τα πουλιά.

Το καλύτερο είναι να περπατήσεις το πρωί. Βέβαια και το βράδυ πάλι ωραία είναι.

Λάτρεψα τον ήλιο που φώτιζε τα καταγάλανα νερά της.

Θέλω να ξαναπάω σύντομα.

(Από τη Σμαράγδα Αγραφιώτη)

Το μέρος που επισκέφτηκα το  φθινόπωρο ήταν η λίμνη Πλαστήρα.

Η λίμνη αυτή είναι στην Καρδίτσα -λίγο πιο πάνω-.

Πιστεύω ότι αυτό που εντυπωσιάζει τον επισκέπτη είναι ότι βρίσκεται πάνω στο βουνό.

Όταν είχαμε πάει εκεί ήταν πολύ χιονισμένη και η λίμνη είχε παγώσει και φαινόντουσαν οι πάγοι.

Μου άρεσε πολύ η λίμνη αυτή ,ήταν υπέροχη και θα ήθελα να ξαναπάω.

ΤΟ ΠΟΤΑΜΙ ΜΑΣ ( Ο ΠΗΝΕΙΟΣ)

(Από τον Αλέξανδρο Καραδήμο)

Τ ο μέρος που επισκέπτομαι συχνά και μου αρέσει, είναι το ποτάμι μας, ο Πηνειός. Βρίσκεται στη Λάρισα.

Το έχω επισκεφτεί πολλές φορές, γιατί εκεί πηγαίνω βόλτες με το ποδήλατό μου.

Την πρώτη φορά που το επισκέφτηκα ήμουνα πολύ μικρός και μου άρεσε που ήταν μεγάλο. Με εντυπωσίασε επίσης  πολύ η γέφυρα.

Το τοπίο είναι απερίγραπτο και έχει πολύ χώρο για να παίζουν τα παιδιά. Έχει πολλά ζωάκια, τα περισσότερα βατράχια.

Όσο περνάει ο καιρός, γίνεται και πιο γνωστό και σε άλλους ανθρώπους.

Νιώθω χαρούμενος όταν το επισκέπτομαι!!!

(Από τον Βασίλη Γκατζιούρα)

Το τοπίο που διάλεξα να περιγράψω είναι η Δρακόλιμνη που βρίσκεται 2 ώρες έξω από τη Σαμαρίνα στην Ήπειρο.

Παλιά  οι άνθρωποι νόμιζαν  ότι σε αυτή τη λίμνη υπήρχαν δράκοι. Τότε ένας άνθρωπος πήγε εκεί και άνοιξε ποτάμι για να φύγει το νερό. Όμως το νερό δεν έφυγε και αυτός που το έκανε δεν ξαναγύρισε ποτέ πίσω γιατί τον καταράστηκαν τα δρακάκια της λίμνης.

Δεν την έχω επισκεφτεί, αλλά μου τα έχει αφηγηθεί ο παππούς μου, που είχε πάει με τους φίλους του όταν ήταν μικρός.

Με την πρώτη ματιά, αυτό που σε εντυπωσιάζει είναι τα χαρούμενα ψάρια που έχουν φτερά, πρόσωπο και κολυμπούν μέσα στη λίμνη.

Το τοπίο είναι μαγευτικό. Έχει μια βρύση με γάργαρο νερό που έρχεται από μια βουνοκορφή και δροσίζει τους διψασμένους περαστικούς.Η βουή του νερού καθαρίζει το μυαλό σου και τα δέντρα  οι ντόπιοι τα λένε  κούνιες, γιατί όταν λυγίζεις  μπορεί να τα πιάσεις με τα χέρια και αυτά σε σηκώνουν πάνω και μετά σε πάνε πάνω -κάτω.

Το βράδυ τα πουλιά, οι νυχτερίδες και οι κουκουβάγιες σου χαρίζουν αυτό τον αρμονικό ήχο, καθώς εκείνη την ώρα βγαίνουν και τα άγρια θηρία.

Αυτό που έκανε εντύπωση στον παππού μου είναι το πράσινο του τοπίου.

Θα ήθελα να είχα πάει κι εγώ εκεί και στενοχωριέμαι γιατί δεν έχω ζήσει αυτήν την εμπειρία.

(Από την Ευμορφία Μπέλλου)

Φέτος το καλοκαίρι επισκέφτηκα μια θαυμάσια θάλασσα στην Αγριά, με την οικογένειά μου και με τους φίλους μας.

Μ ετην πρώτη ματιά μου άρεσε η γαλανή θάλασσα με τα γκριζωπά βραχάκια γύρω της και με τα αμέτρητα κοχύλια στην ακρογιαλιά.

Παρόλο που ήταν θάλασσα, υπήρχαν καταπράσινα δέντρα γύρω της και μέσα στη θάλασσα ένα κοπάδι με αμέτρητα ψάρια τριγυρνούσαν εδώ κι εκεί. Η αμμουδιά που τη χτυπούσε ο ήλιος, ήταν χρυσαφένια σαν  θησαυρός.

Μου έκανε εντύπωση ότι η θάλασσα ήταν πάρα πολύ ζεστή και καθαρή σαν τον καταγάλανο ουρανό.

Χάρηκα πάρα πολύ που επισκέφτηκα αυτή τη θάλασσα  και πραγματικά θα ήθελα να ξαναπάω με την πρώτη ευκαιρία...

Ο Πηνειός είναι ο μοναδικός υδροβιότοπος γλυκού νερού , που επισκέφτηκα.
Βέβαια βρίσκεται στην όμορφη πόλη μου την Λάρισα.
Έχω πάει πολλές φορές σε εκείνο το μέρος. Συνήθως όταν πάω στο Αλκαζάρ
το συναντώ πολλές φορές. Έτσι κάνω μία μικρή στάση και το βλέπω για λίγα λεπτά.
Το ομορφότερο πράγμα στην εικόνα του έχω παρατηρήσει ότι είναι , τα δέντρα που
βρίσκονται στις όχθες του. Μου αρέσουν επειδή μερικές φορές καλύπτουν τον ποταμό
και άλλες επειδή δροσίζουν τον κόσμο.
Είναι ένα πανέμορφο τοπίο. Από ψηλά έβλεπες έναν ποταμό, σκούρο όπως ήταν
να κυλά. Βρόμικο από τα σκουπίδια, που πετούσαν οι άνθρωποι, οι άσεβοι στο περιβάλλον.
Και στις όχθες υπάρχει πολύ πράσινο. Εντυπωσιάζεσαι.
Στον ποταμό ζουν διάφορα ζώα του γλυκού νερού όπως , βατράχια , πέστροφες , και άλλα.
Εντύπωση μου έκαναν τα σκουπίδια που πετούσαν οι άνθρωποι. Δηλαδή τόσο άσεβοι
είναι στο περιββάλλον; Αλλά εμένα δεν με πειράζει.
Είμαι χαρούμενος που στην πόλη μου έχω αυτό το ποτάμι και θα ήθελα να έχει
περισσότερα δέντρα.

Ο  ποταμός Νέστος (Από τον Βασίλη Καψάλη)       Ένα ποτάμι που το επισκέφθηκα ήταν ο Νέστος!Βρίσκεται δίπλα από την Θράκη. Σίγουρα δεν φαντάζεστε πόσο χρειάστηκε για να φθάσουμε εκεί.        Ξέρω ότι παλιά εκεί μπορεί να κατοικούσαν άνθρωποι από τα παλιά χρόνια.Ακόμα μπορεί αι να κατοικούσαν μέχρι και προιστορικά ζώα και ερπετά,όπως οι δεινόσαυροι ,προιστορικά θηλαστικά και ένα είδος ανθρώπου ο homo sapiens.       Το επισκεφθήκαμε με ενθουσιασμό.Πήγαμε εκεί 8 Αυγούστου 2008, ημέρα Τετάρτη.        Το πρώτο πράγμα που με εντυπωσίασε με μια ματιά ήταν το δάσος του!Είχε εκτομμύρια φυτά και λουλούδια.         Είχε παράξενα λουλούδια και διάφορα μικρά ζώα, όπως σαύρες , πουλιά και τρωκτικά.       Περπατήσαμε μέσα στο νερό, βγάλαμε πολλές φωτογραφίες και θαυμάσαμε την ομορφιά της φύσης!!       Όταν φέρνω στο μυαλό μου τον Νέστο θέλω να ξαναπάω εκεί για να ξαναδώ τις ομορφιές του και τα νερά του!!!!          ΤΟ ΠΑΡΑΘΑΛΑΣΣΙΟ ΧΩΡΙΟ ΧΟΡΤΟ ΣΤΟ ΠΗΛΙΟ (Από τη Μαρίνα Καπέλλα) ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΟ ΝΕΣΤΟ (Από τον Βασίλη Καψάλη)

ΛΙΜΝΕΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ (Από τον Βασίλη Μιχολίτση) Τριχωνίδα      Στερεά Βόλβη    Μακεδονία Βεγορίτιδα   Μακεδονία Βιστονίδα   Θράκη Κορώνεια   Μακεδονία Mικρή Πρέσπα    Μακεδονία Μεγάλη Πρέσπα   Μακεδονία Κερκίνη   Μακεδονία Καστοριάς   Μακεδονία Ιωαννίνων   Ήπειρος Υλίκη   Στερεά Δοϊράνης   Μακεδονία Αμβρακία   Στερεά Λυσιμαχία   Στερεά     ΒΕΓΟΡΙΤΙΔΑ ΒΙΣΤΟΝΙΔΑ     ΒΟΛΒΗ ΚΟΡΩΝΕΙΑ ΠΡΕΣΠΕΣ ΚΟΡΩΝΕΙΑ ΥΛΙΚΗ   Πετρών   Μακεδονία Παραλίμνη   Στερεά Οζερός   Στερεά Βουλκαρία   Στερεά Δύστος   Εύβοια Πικρολίμνη   Μακεδονία Στυμφαλία   Πελοπόννησος   Μητρικού   Θράκη  Σαλτίνη Στερεά Ζάζαρη   Φλώρινα Καϊάφα   Πελοπόννησος Χειμαδίτιδα   Μακεδονία Μαραθώνα   Στερεά Μόρφη   Ήπειρος Λάμια  Πελοπόννησος Κουρνά   Κρήτη Πωγωνίτσα   Στερεά Ζηρός   Ήπειρος Προντάνη   Ήπειρος Τσεραβίνας   Ήπειρος Κόκκαλα    Στερεά Μικρή Σαλτίνη   Στερεά Κουμουνδούρου   Στερεά Αεροφωλιές   Μακεδονία Σαΐτα   Ήπειρος Αβιλαριάς   Στερεά Μουστός  Πελοπόννησος
ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΝΕΡΟ (Από τη Χριστίνα Καγιάννη) Πλημμύρα
Οι πλημμύρες προκαλούνται από τις παρατεταμένες βροχοπτώσεις μίας θύελλας ή μίας καταιγίδας, την γρήγορη τήξη των μεγάλων ποσοτήτων χιονιού, ποταμούς που φουσκωμένοι εξαιτίας μεγάλων βροχοπτώσεων στις πηγές τους ξεχειλίζουν και προκαλούν ζημιές στις παρακείμενες περιοχές, ή σπανιότερα από την κατάρρευση φραγμάτων και αναχωμάτωνκατασκευασμένων από τον άνθρωπο. · Ο Κίτρινος Ποταμός στην Κίνα πλημμυρίζει αρκετά συχνά. Η μεγάλη πλημμύρα του 1931 προκάλεσε μεταξύ 800.000 και 4.000.000 θανάτων. · Η Μεγάλη Πλημμύρα του 1993 ήταν μία από τις δαπανηρότερες πλημμύρες στην αμερικανική ιστορία. · Οι πλημμύρες του ποταμού Γιανγκτέ του 1998 στην Κίνα άφησαν 14 εκατομμύρια ανθρώπους αστέγους. · Η πλημμύρα της Μοζαμβίκης του 2000 κάλυψε ένα μεγάλο μέρος της χώρας για τρεις εβδομάδες, με συνέπεια χιλιάδες άνθρωποι να χάσουν τη ζωή τους. Οι τροπικοί κυκλώνες μπορούν επίσης να οδηγήσουν σε εκτενείς πλημμύρες. Τα πλέον ιστορικά παραδείγματα είναι: · Ο Τυφώνας Νίνα στην Κίνα το 1975, · Η Τροπική θύελλα Άλλισον, η οποία χτύπησε το Χιούστον του Τέξας το 2001, · Ο Τυφώνας Κατρίνα, ο οποίος άφησε το μεγαλύτερο μέρος της Νέας Ορλεάνης κάτω από το νερό το 2005.   Έκχυση Παγετώνα Όταν η επιφάνεια των παγετώνων λειώνει (από την ακτινοβολία του ήλιου ή την παγκόσμια θέρμανση) τα νερά που ρέουν στην επιφάνειά του σχηματίζουν ρωγμές και χάνονται στο εσωτερικό του παγετώνα μέχρι να βγουν κάπου στην επιφάνεια της γης ή να χαθούν στα έγκατα της γης. Συχνά όμως δεν βρίσκουν αδιέξοδο και σχηματίζουν τεράστιες λίμνες μέσα στο σώμα του παγετώνα ασκώντας πίεση στα τοιχώματά του. Αν τα τοιχώματα δεν αντέξουν αλλά εκτιναχτούν, τότε τα νερά απελευθερώνονται ακαριαία και εκχύνονται στις πεδιάδες με τρομακτική ορμή παρασέρνοντας τα πάντα στο πέρασμά τους. Αν παρασυρθούν άνθρωποι και ζώα, τότε ή θα σκοτωθούν αμέσως από την ορμή του χείμαρρου ή θα πάθουν άμεση ψύξη, αφού τα νερά έχουν θερμοκρασία γύρω στους μηδέν βαθμούς. Λιμναία Έκρηξη Ο όρος λιμναία έκρηξη αναφέρεται σε έναν σπάνιο τύπο φυσικής καταστροφής, στην οποία τεράστιες ποσότητες διοξείδιο του Άνθρακα απελευθερώνονται ξαφνικά σε λιμναία νερά. Η καταστροφή προέρχεται όταν η λίμνη βρίσκεται σε κάποιο υψόμετρο, ενώ σε χαμηλότερες πεδιάδες βρίσκονται κατοικημένες περιοχές. Το διοξείδιο του άνθρακα που είναι αόρατο, άοσμο αλλά και βαρύτερο του υπόλοιπου αέρα ρέει αθόρυβα στα χαμηλότερα κατοικημένα μέρη απειλώντας με ασφυξία ανθρώπους και ζώα, ιδίως αν συμβεί νύχτα, την ώρα που όλοι κοιμούνται. Τέτοιες εκρήξεις μπορούν επίσης να προκαλέσουν τσουνάμι στη λίμνη καθώς η αύξηση του διοξειδίου του Άνθρακα μετατοπίζει το νερό. Σε αυτή την περίπτωση μπορεί να συμβεί ακαριαία πλημμύρα αφάνταστης καταστροφικής δύναμης, μιας και οι μάζες των νερών της λίμνης σχηματίζουν χείμαρρο που σαρώνει τα πάντα (σπίτια, στάνες, δέντρα, γέφυρες) και δεν αφήνει τίποτα στο πέρασμά του. Οι επιστήμονες θεωρούν ότι οι κατολισθήσεις, η ηφαιστειακή δραστηριότητα ή οι ηφαιστειακές εκρήξεις μπορούν να προκαλέσουν μια τέτοια έκρηξη. Μέχρι σήμερα έχουν παρατηρηθεί και καταγραφεί μόνο δύο λιμναίες εκρήξεις. Το 1984 στο Καμερούν μία λιμναία έκρηξη στην Λίμνη Μονούν προκάλεσε τον θάνατο 37 κατοίκων, ενώ στις 21 Αυγούστου 1986 στην κοντινή λίμνη Νίος, μία μεγαλύτερη λιμναία έκρηξη σκότωσε 1.800 ανθρώπους από ασφυξία.  Παλιρροιακή δίνη Παλιρροιακή δίνη ονομάζεται η δίνη που δημιουργείται από τη συνάντηση δύο παλιρροιακών ρευμάτων συνήθως σε αμφίγειο π.χ. μεταξύ νήσων διαφορετικού μεγέθους και σχετικά μικρής μεταξύ τους απόστασης, ή μεταξύ νήσου και της, σε μικρή απόσταση, έναντι ηπειρωτικής ακτής. Οι παλιρροιακές δίνες λέγονται κοινώς και ρουφήχτρες. Η μεγαλύτερη γνωστή ρουφήχτρα είναι η Μοσκστράουμεν (Moskstraumen - γνωστή στο κοινό ως το «Μάελστρομ») στα ανοιχτά των νήσων Λοφούτεν της Νορβηγίας, με ταχύτητα40 χιλιόμετρα / ώρα, ενώ όλες οι άλλες φθάνουν σε ταχύτητες 20 έως 25 χιλιομέτρων / ώρα. Οι ισχυρές δίνες έχουν σκοτώσει αρκετούς απρόσεκτους ναυτικούς, όμως η δύναμή τους τείνει να μεγαλοποιείται από την φαντασία.   Κυματανάπαλση